MESAJ – 55

Ahmed Hulûsi

O kadar bencildi ki…

Kimseyle paylaşmayı sevmezdi!..

Çıkarı olmadıkça kimseye yüz vermezdi!

Alacağı bir şey yoksa, karşılıksız vermeyi hayatta düşünmezdi!

İnsanlar için çalıştığını söyler; yoksulu sürünür bırakıp; hak ettiğini alıyor, derdi!

Tanrıya bile cenneti uğruna kulluk ederdi!

Sanırdı ki, elinde bulunanlar kendi emeğinin karşılığı!

Ve bencil de bir gün ölümü tattı!..

Bencil benliğiyle başbaşa kaldı, karanlıklar içinde tek başına!