DOST’TAN DOSTA – 701 – 800

DOST'TAN DOSTA

Ahmed Hulûsi

Özüm özündür, anlıyabildin mi?.. Anlıyabildin ise, kem gözle bakmak niye?.
Özüne ayna olan, Dosttur!..
Rüyâdan uyanır gibi dünyadan uyandığında karşılaşacaklarına hazır mısın?..
Kendi özünü bilmez insanlar, çevrelerindekilerin yansıtıcılarıdır.
Çevrene bak, hâlini anla!..
Neyin peşindesin?.. Bir an dur da, düşün!..
Anlayışlı ol da ibret al; ki gülmesinler, ya da acımasınlar yarın sana!
Bir anlık duygu taşması, yıllarca sürecek pişmanlığı getirir.
Akıllı isen, yarınlarda değer vermeyeceğin şeyin peşinde koşarak tükenme!..
Beni, bensiz bil; sen, sensiz gel; seyranımız “DOST” olsun!..
“DOST“u bulanın, “ben“i olmaz!..
Kendine seçtiklerinden misin, dünyasını yaşayanlardan mısın?..
Kendini nelerle sınırladığının, prangaları kendi ellerinle ayaklarına taktığının bilincinde misin?..
Cehennemini, şartlanmalarınla, duygularınla ve ellerinle tutuşturmakta olduğunun farkında mısın?..
İki kere ikinin, beş mi-yedi mi ettiğini tartışanlarla vaktini harcama!
Her hayvan, sürüsüyle yer, içer, dolaşır…insan ise, aklıyla ilim doğrultusunda yürür!..
Ötede mi, “ötende” mi; özünde mi?..
Neye göre yaşıyorsun, neye kavuşmayı umuyorsun?..
Özün, sözün “BİR” mi; yoksa, öylesine mi yaşıyorsun?..
Yakınında mısın, yanında mı?..
Az, ya da çok, mesafeli misin, mesafesiz mi?.
Özünde bulamadığını dışarıda bulamazsın!..
Dışarıda arayıp bulduğun her şey, bil ki “özünde” mevcuttur.
Kaybetmeyi öğrenmeden ve hazmetmeden, kazanmanın değerini bilemezsin!..
Yaşanmışı yaşıyorsan; yaşamadığın, neyi yaşıyacağını umuyorsun?
Akıllı olmuş-bitmişe razı olur; ahmak, balığı kavakta yaşatma mücadelesi verir; başaramadıkça da, kendine kahreder!..
Tasavvufa girebilirsiniz… Ama, “vuf“a eremezsiniz, “tasa“sında kalırsınız!..
Sonsuza dek var olacak âlemler, Zât-ı Baht`ta bir “hiç”tir!..
İnsan ömrü, “Allahu Ekber” demeye yetmez!..
Çok sevmek, çok çok zordur!.. Katlanabilir misin?.. Nereye kadar?
Aşkın pahası ” yok” olmaktır!..
Evrende geçerli olan, sistematik düzendir; ki onda duygulsallığa yer yoktur… O düzen, kendi kanunlarına göre sürer ve yaşanır!..
Varlığındaki duygular, biokimyanın programlanmış halidir!..
Kozmik ışınların, genetiğin ve biokimyanın tahakkümündeyken, hangi özgür iradeden sözedebiliyorsun?..
Toplumun güttüğü müsün; topluma yön veren mi?..
Ârifin bedenine hükmedebilirsin; ama, bilincine asla!..
Soru sormanın edebi, soruda objektif olmandır!..
Objektif bakmadıkça, gerçeği göremezsin; şartlanmalarından arınmadıkça objektif bakamazsın!..
Dışarıda, kaldırabileceğin bir perde mevcut değildir!.. Basîretini körleştiren, değer yargılarını terket, ilimle bak!.
Perde, “varsandığın”, benliğindir!..
Teslimsin; bilincinde değilsin!..
Her an yenilenmenin, farkında olmayışının sebebi, senin de yenilenmede oluşundur.
Özenmeden önce, o şeyin yapına uygunluğunu araştır. Görünüşüne aldanma!
Ârifler arasında yer almak istiyorsan, gördüğüne ve duyduğuna göre hüküm vermekten kaçın.
Dün, çalışmasını yapmadığın şey için; yarın umutlanma!..
Sisteme karşı çıkan, pahasını sonsuz pişmanlıkla öder!..
Sistem, Evrensel Sırları ihtiva eden sonsuz düzendir… Tüm bildiğin ve bilemediğin yasalar ise, sonsuzun ne kadarı?..
Sonsuz ve sınırsızın zaman birimidir “an”!..
Tüm acı ve ızdırapların gerçek sebebi, “sınırsız“ın kavranamayışıdır!.
“Allah”ın kudretini bilmeyen, beşerin iradesinden sözeder.
“Allah“ın irade ve kudretinin bittiği yer neresidir; ki, orada beşerin irade ve kudreti başlasın?.
Sana azab veren şeylere karşı savunma mekanizman, ya idrakındır, ya da alışkanlıktan doğan bağışıklık kazanmandır!..
Dünya yaşamında üç-beş, ya da on-onbeş defada kazanacağın bağışıklığı, cehennem ortamında belki de milyonlarca defada elde ederek, o azabtan kurtulabileceksin… Değer mi?..
Bedenini, ya da menfaatlerini yitirmekten değil, bilinç boyutunda kendini tanıyamamaktan KORK!..
Evrenin aslı ve tamamı, gerçekte, tümüyle tek bir bilinçten başka bir şey değildir. Ve senin de, o bilincin dışında asla bir varlığın mevcut değildir!.. Öyle ise bu boyutta kendini tanımaya çalış!..
Ne ki sana kendini bir “madde”, veya bir “ruh” birim sandırır, o senin için bir fitnedir!..
Seni gerçekten saptıran şey, senin dışında değil, düşüncendedir.
Birimselliğin kaderi ve sonu ancak, pişmanlık ve gaflettir!.
Gafletten kurtuluş, ancak birimsellik bilincinden arınış ile mümkündür..
Korku benlikten doğar… Şirkin cezasıdır!.
Gaflet, birimin bilincinden söz etmekle başlar.
Birimin bilinci değil; bilincin, manalarını seyretmesi söz konusudur.
Bilinç, var sayan; birim, var sanandır!
İnsanın kemâli, benliklerin, var olmadığını hissetmekle başlar.
“İnşaallah” deme, “Bismillah” de!.. Yarına bırakma, hemen başla!
strolojiye inanmayan Astronom, beyni bilip de, onun dalga üretiminden haberi olmayan kasap gibidir!…
Kendinden, vehminden kurtulmak istiyorsan “B”nin sırrını öğren…
Nokta uzadı, “Elif” oldu; büründü, “B” denildi!..
Bismillah da, “B” ile başlar, “Ben” de!..
“Ene“ de Elif`le başlar.
“Gayrı”ndan tenzih ederek, “şirki” meydana getirme!..
Sonsuz sınırsız, niceliksiz ve niteliksiz, kayıtlardan beri, “allâh“ adıyla bilinenin ahlâkıyla nasıl ahlâklanılır?
Olmayanı terke uğraşma; olanı idrak et ve hazmet!..
İnsanın, kurtuluşu ilimde, helâkı duygusallıktadır!….
Hakkın hakkını, büründüğü surete göre, vermelisin.
Bütün ızdırapların kökünde, duygusallıktan doğan davranışlar mevcuttur!..
Hüküm yerine gelmiştir!.. “…cek“, “…cak” sana göredir!.
Kalbi, Allah`a dönük olmayanın, kıblesi “kabe” değildir!.
Cehennemin manevi ateşi, şuurundaki sahiplik düşüncesidir!. Ki yakışı dünyada başlar…
İnsan için en büyük fitne, birşeylere sahip olduğu zannıdır!. Yarın terkedeceğin şeylerin nasıl sahibi olduğunu sanırsın ki?..
Cahil, suçlar!… Arif, hikmetini idrak etmeye çalışır!..
Bütün sıkıntı, stres ve azapların kökünde, arzuların tatmin olmayışı vardır..
Dün, dünde kaldıysa; bugün de dünde kalacak; yarın da!. Anlıyabiliyor musun?..
Suçlama !… Kendinde ara!.. Müsbeti de, menfiyi de davet eden sensin!.
Ya ilmini bil!. Ya da haddini!..
Taklit, insanlık bilincinin “aids“idir!..
Özü tanımayan, organlarına tabi olarak hüküm verir!..
Evrensel sistem ve düzen içinde her şey bir sıralamaya ve dolayısıyla zamana bağlıdır… Acele, asla sistemi değiştirmez!. Ya bekler, nasibinizdekine erişirsiniz; ya da acele eder, kopartırsınız!.
Şartlanmaları veya duygularıyla seni değerlendirip yanında olanlar, bil ki, ilmin yolunda yürüdüğün takdirde, yarın senin yanında olmayacaklar!.
Güvenilirliğini yitirmemeye bak!.. Zira, bir daha asla ele geçiremezsin..
Seni bir kere kandıranın, bir daha kandırmayacağını sanıyorsan, bil ki yanıldın!.
Hiç bir dönen, kalktığı koltuğa oturamaz !..
Umduğuna ermek istiyorsan… Ümitte sâbit ol !..
Pişmanlık, yitirdiklerini geri getirmiyecektir!..
Allah güzeli sever; sen de seversen, pahasını ödemeye hazırlan!.
Ya heptir, ya da hiç!.. Arasının olmadığının farkında mısın?..
İntihar, beden yaşamının son bulması değil; basîretin kör edilişidir!..
İsa, körü görür ederdi… Hâlâ göremiyorsan, İsa`nı bulmak için ne bekliyorsun?..
Devası olmayan tek dert, ahmaklıktır, demiş… Değilsen, perdeni kaldırmak için niye oyalanıyorsun…
Câhilin efendisi olacağına, arifin kölesi ol!.. daha iyi…