DOST’TAN DOSTA

Ahmed Hulûsi

  1. Dostunun haliyle halleneceğine göre,   bâri   dostun  akıllı  biri  olsun.
  2. Buz makinesi  altın üretmez!..
  3. Ver, fakat neticesini bekleme… Zirâ,  neticesi verilene aittir!.
  4. “Ölüm, uykunun kardeşidir” deniyor… Uykudayken,  kiminle  yaşıyorsun?..
  5. İmtihan salonuna,  çevrendekilerle oyalanmak için  girmedin!..
  6. Dünyada zevk ve keder, geceyle gündüz gibidir!…  Hiçbiri sürekli değildir.
  7. Bugüne kadar tanıdıklarının, kaçı bugün yanında?.. Yarın, bugünkülerin kaçı yanında olacak?..
  8. Geçmiş, nasıl bugün hayâl ise; bugün de, yarın öylece hayâl olacak. Öyle ise hayâl uğruna sonsuz mutluluğu fedâ etme!..
  9. Neticesiyle karşılaşacağına kesin inan,  ve  dilediğini yap!..
  10. Kadrini bilirsen  şükretmiş;  değerini inkâr edersen,  küfretmiş olursun!..
  11. Senin için gelenin işareti, senin her halinden razı olmasıdır..
  12. Ya, sana gelirler;  ya da,  sendekine!..   Dostun,  seni dileyendir!
  13. Anlık olaylara  bakıp da  asla hüküm vermeyiniz.
  14. Güçlü kişi,  inandığı yolda,  etrafa rağmen,   yürüyebilendir!.
  15. Çok kişiyi, sevmeye çalışmak muhaldir; çok suretli  “TEK“i sevmek ise en  büyük  zevk!
  16. Ey  ismi  “AŞK” olan, seni sevmemek,  ancak,  senin hükmünle  mümkün olabilir…
  17. Şerri  en az olan duygu, sevgidir!..
  18. Aşk, ancak, kendisine seçtiği kuluna olan  hibesidir..
  19. Aşkın mecâzı,  kişiyi sahip olduğu her şeyden kopartırsa…. Ya  hakîkisi?
  20. Samimiyet, edep sınırlarını aştığında,  lâubalilik  olur.
  21. Düşündüğünün  ve  hissettiğinin zıddı davranışların,  riyâkârlık  adını  alır.
  22. İnsanlar,  menfaati için yaşar.. Menfaat duygularını aşanlar,  melekiyetle vasıflanır!..
  23. Çevrendekilerin  içyüzünü sana gösteren,  dostluktan başka birşey göstermemiştir.
  24. İlimle büyüyebilirsin, marifete erebilirsin; ancak, varlıkların hakkını veremiyorsan, kemâlattan  çok  uzaksın!..
  25. Paşa olmuş ve babasını ayağına çağırıp, “bak adam oldum işte“, demiş…  Olmuş  mu…?
  26. Hayâl edersin,  ümitlenirsin;  sükûtu hayâle de  hazır mısın?..
  27. Yüzüne dedikleri değil, ardından  konuştukları  önemlidir.
  28. Seni sevdiklerini söyliyenler, yolunda mı  yürüyorlar, yollarında  mı?
  29. Her şeyi gör, duy, bil; ancak, hepsini,  olduğu gibi kabul etmesini de öğren!..
  30. Kimseden,  varoluş gayesinin ötesini bekleme!..  Aksi takdirde çok üzülürsün!..
  31. İsâ, kendini satacak olanı, son lokmaya kadar yanından uzaklaştırmadı… Niye?… Senaryoyu “OKU”muştu da!..
  32. Teslimiyet havasın;  benliğini  “Ben“likte  yok etmek  ise  haslar hasının  amelidir..
  33. Neticeyi merak etme, ameline bak!..  Herkes,  ettiğini  buldu!..
  34. Yaşamının  başında  değil,  sonunda  kimlerle  berabersin?
  35. O hıza eriş ki,  yaşam  enstantanelerden ibaret olsun!..   Nerede bir önceki  kare    ve  içindekiler?..
  36. Bilincin hızını   duydun mu hiç…?
  37. Bilincin boyutlarında  sıçramalar yapamıyorsan,  safralarını at!..
  38. Dün var olan,  bugün yok!..  Bugünkü de  belki  yarın  olmayacak!..  Daha  ne kadar, yarın  seninle  olmayacak  şeyler peşinde  koşarak  ömrünü  harcayacaksın?..
  39. O şeyi elde et ki,  ebeden seninle olsun!..
  40. Bilincin  aynası ne?.. Ölçüsü ne?.. Hâldaşı kim?..
  41. Aşk,  bir  ateş-i sûzandır ki,  sonu  hiçliktir.
  42. Bilmek,  asla arınmak için yeterli değildir..
  43. Senin,  Allah`ı anman, ibâdetindir… Zatiyyûnun  ise unutmuşluğu, ibâdetidir!?…
  44. Hitabı,  kalemden değil, sahibinden almaya çalış! .
  45. Azabdan kurtulup,  ebedi saâdete  ermek istiyorsan,  verilenleri değerlendir..
  46. Seni, “BEN“i   bilmez, seni!..
  47. Yaşam,  üzülerek israf edilmiyecek kadar değerli sermayedir.
  48. Sonsuz geleceğin hayâlleri içinde anını değerlendirmeyi terkedenler,                 pahasını geleceği  yitirmekle öderler.
  49. Unutma ki,  gelecek,  şu anda bastığın  basamaklarla  ulaşacağın  yerdir.
  50. Yaşam, ders almak içindir;  üzülmek için  değil.
  51. Yaşam üzülmek suretiyle israf edilmemesi gereken, son derece değerli ve  değerlendirilmesi  zorunlu  bir  şeydir.
  52. Hiçlik denizinden gelen ilim dalgaları, her an “Hiç”e dönerken, dalgaların “vücudundan”  nasıl   sözedebilir?
  53. Önceki an, bu anda yok ise, bu an da sonrakinde olamayacaktır!.. Değer mi  “yok“a  üzülüp,  anını yitirmeye.?
  54. “Gayr”ın varlığını, “var” sandıran;  sana,  “beni”   ben gösteren;  istemiş ki  böyle sürsün  bu düzen!..
  55. Şuûrunu arındır,  algılamayı bırak;   bak bakalım,   kim kalacak?..
  56. “OKU“masını  bilmiyorsan,  bileni ara!..  Ümmî,  “OKU“yamıyandır!..
  57. İlmi değerlendiremiyen,  yer, içer, geçer – gider!..
  58. Resûl, önce   “allah“ı   tanıdı;   sonra,  tanıttı!…
  59. “Allah“ı  tanımayanın  ilmi,  dedikodudur! .
  60. “…miş, …mış”, masaldır!..   Şehâdetin kadar konuş!..
  61. Zât,  esmâsıyla tanınır!  Allah ehlini tanıyamıyorsan,  Allah`ı  nasıl  tanıyabilirsin?
  62. Köre,  pınarın  yolu sorulmaz!.. Soranın yolu çöle varır,  çölde dolaşır!..
  63. Zâhir  ve  Bâtın  aynı  “TEK“tir!..  Bâtını  bilmeyen,  zâhirin de câhilidir!..
  64. Yetiştiricinin irfanını anlamak istiyorsan, seni neye yönlendirdiğine bak… Her  şeyin  rücû  edeceği  “TEK“e  mi;   fiiller  fâsit  dairesine mi?
  65. Allah Resûlü iken,  kimsenin arkasından konuşmamış ve hor hakîr görmemiş ise; sen,  nasıl  olur da  başkalarını suçlar,  arkalarından  gıybet edersin?..
  66. “elif“i   bilmeyen;  “nokta“dan   ne  anlar?..
  67. Örtü, perde, şuûrundadır!.. Dışında  var sandığın,  perdeleri  kaldırma   çabasıyla  ömrünü  boşa  geçirme!..
  68. Mum çevresini aydınlatır,  ama  kendisini   tüketir!..
  69. Alim, güneş de olsa tükenmeye mahkûmdur…  Arifi Billah ol “NUR“dur ki, ismi  var dır,  tükenecek  varlığı  ise  “yok“!..
  70. Ne zamana dek taklit  ve  nakille devam edeceksin?… Ne zaman özünden kaynayan  pınarı  akıtacaksın?.
  71. Gazalî`nin de çevresinde onbinler vardı; ama, “rızasından” kurtulup,  “zâtI” talebedebildi… Mevlâna Celâleddin, altmışikisinde  Şems`i buldu da “Allah“a erdi!.  Hâlâ mı…?
  72. Ameli, rızayı  geç de,  “zâtI”  tanı!..
  73. Kendine  seçtiklerinden misin;   hizmetiyle  şereflendirdiklerinden misin ?..
  74. Hitabın geldiği yeri göremiyorsan, kulluğun  mübarek olsun!..
  75. “Gayrı“nın yokluğundan sözetmeyi bırak da;  “gayrı” kavramından  geç!
  76. Şirk, şirki  görmededir!..
  77. “Benlik“,   “ben”ini,  var sanmaktadır!..
  78. “Benliğine”  yakışan  Kibriyâdır!..   “Ben”in ise   kibrin!..
  79. Nefsine bağladığın fiillerin, özünde kulluktur; hükümde, şirk!.. “NEFS“e bağladığın  fiiller,  özünde kulluktur;  hükümde,  hikmet !..
  80. Hâlâ  gördüğünü  tanıyamıyorsan… Ya kime ibâdet ediyorsun?..
  81. “Her şey olup bitmiş; mürekkeb kurumuş, kalem kırılmış”  dediği hâlde;  neyin değişeceğini  sanıyorsun?..
  82. Kimi kavga etmede,  kimi seyir!.
  83. “Sınırsız”  kavramını  idrâk   edende,   “kişilik”   kavramı  kalmaz!..
  84. Sınırsızlık  tüm  boyuttadır… Beden, ruh,  bilinç!..
  85. Sınırsızlık, bilincinde, varsandığın “ben”liğinle  sınırlanmaktadır!
  86. Sınırsızlığınla yaşamak,  “hiç”  olmakla  mümkündür!..
  87. Sınırsızlığı kavrayamadıysan,  “İlâh“ından kurtulup,  “Allah“a imân etmiş  olamazsın.
  88. Göresel olan,  gerçek değildir… Gerçek,  göresellik  kabûl etmez..
  89. Gözden öze  değil;  Özden göze bakmak,  gerek!..
  90. “ÖZ“de  mi   “BİR“iz;    “göz”de mi   “BİR“iz..?
  91. Sükûn ve ebedî huzur,  “ÖZ“ün  Gözün olduğunda başlar!..
  92. Özünü bilmeyen,  gözünün  gam ve kasâvetini yaşar.
  93. Gördüğünü tanıyamıyan,  gözüyle yaşayandır!..
  94. Beni tanımak istiyorsan, Özüne sor;  bildim,  bensin sen,  diyecektir!.
  95. “Sen“im  ben!… Sen, diye bakma bana.
  96. Resim, isimde gezdirir!.. ilim,  Özünde  buldurur!..
  97. İlmin başı “Allah” bilmektir;  sonu   “Allah”  demektir,  ki diyen  kendi olur!.
  98. Özde   biriz!..
  99. Özden mi  Dost,  gözden mi dost?.
  100. Özden Dost, özünü bildiren, bulduran, yaşatandır!..